خداحافظ ای رؤیاهای بریاد رفته

 

ازبزرگترها یاد گرفتم بودم که دوست داشته باشم ودوست بدارم دیگران را وصمیمیت

 

ویگانگی را تقدیم اطرافیانم نمایم به من یاد داده بودن عشق بورزم ,

 

مهربان و باوفا باشم ,اگر عهد وپیمانی می بندم برآن پای بند باشم ,آری چیزهایی

 

آموخته بودم ,درسهایی گرفتم بودم تا بتوانم با دیگران بجوشم

 

ودر کنارشان ,احساس آرامش وآسایش داشته باشم ,اما حال که بزرگتر شده ام

 

می بینم ,هنگامی که محتاج بودم دست رد به سینه ام زدند,پیمانی بستم که وفا

 

کنند ولی بی وفایی وپیمان شکنی نصیبم شد,وای برتوای انسان ریاکار آه که از

 

دست زبان سرخت چه می کشی ,چه ها می گویی ,اما عمل نمی کنی , به خالق

 

عالم که دیگر سوخته ام وبه ستوه آمده ام ,اما چه کنم که باید با

 

سرنوشت مقدم رشوم باید بسوزم وبسازم آه ای رب العالمین دیگر تحمل نیش

 

وکنایه های اطرافیان را ندارم ,آخرچرا بی وفایی نصیبم شد؟

 

مگرمن در درگاهت چه گناهی کرده ام که اینچنین مستحق رنج وعذاب باشم

 

چرا هرلحظه باید برزخمهایم به جای مرهم نهادن نمک برآن بپاشند که

 

تک تک موهای بدنم را سیخ سیخ می کند  به خدا  من مستحق ای عذابها

 

نیستم وای برشیطان صفتان هزار زبان که چهره هایشان را در نقابی از

 

انسانیت پوشانده اند که دیگران اورا تشخیص نمی دهند وبرگفته هایش

 

احترام می گذارند.

 

زدست کهنه نامردان دلی همچون نمک دارم

 

زبخت خویش می نالم که دستی بی نمک دارم

 

 

 

 

---

 

می خواهم

 

 

می خواهم مانند پرنده باشم وبرفراز ابرهای خیال آسمان دلم پروازکنم,

 

 

 

می خواهم مانند اسب باشم ودر سرزمین وسیع آرزوها بتازم ,

 

 

 

می خواهم مانند ماهی بشم ودریای بیکران اندیشه ها غوطه ور باشم

 

 

می خواهم تیشه باشم وریشه ی تبعیض ونا برابری را از جا برکنم

 

 

می خواهم بهار باشم وبه همه جا سبزی وطراوت ببرم

 

 

می خواهم مانند کوه باشم که در مقابل مشکلات وسختیها مقاومت وایستادگی کنم

 

 

وبالاخره می خواهم انسان باشم ,انسان واقعی وحقیقی که مکمل همه ی خوبیها باشد!....

 

 

جوانی شمع ره کردم که جویم زندگانی را

 

                                                         بخستم زندگانی را وگم کردم جوانی را

 

 

 

 

 

 

 

　

 

 

 

 

 

 

 

 

نظرات شما عزیزان: